Dugo smo razmišljali kako na najbolji način da Vam prikažemo tvrđavu Maglič, ovo predivno, velom tajni, često maglom skriveno mesto. Po njoj je kažu i dobio ime – Maglič.
slike tvrđave
Ovo drugo ime, Jerinin grad, po legendi da ga je podigla Jerina, žena Đurđa Brankovića, ali znajući da je podignut dva veka ranije, ovo ostaje samo legenda.
Ali tu legende ne prestaju…
Dolina jorgovana, kako zovu predeo oko tvrđave, u proleće i dalje dobija plavu i belu boju, cvetalih jorgovana. Kako i sve ostalo, tako su i za njih vezana dva predanja, po jednom zasadili su ih podanici Uroša Prvog, da za svoju ženu upriliči predele kao one iz kojih potiče, a po drugoj nama zanimljivijoj zasadio ih je njihov sin Milutin, za svoju treću ženu Simonidu, kći vizantijskog cara Andronika, koja je maloletna dovedena u Maglič i tu čekala brak.
Razvoj srednjevekovne Srbije, pomerio je Maglič u srce držve, pa je samim tim izgubio na značaju, jer više nije bio utvrđenje za odbranu. Ono što se zna je da je tvrđavu dogradio arhiepiskop Danilo II u 14. veku. Arhiepiskop Danilo II je u okviru postojećeg utvrđenja, sazidao palatu, kelije i crkvu Svetog Đorđa. Danilo II je bio poznati biograf srpskih srednjovekovnih vladara i u Magliču je osnovao monašku školu.
Nema preciznih informacija kada je tvrđava dospela u turske ruke, ali se zna da je priključen Otomanskoj imperiji kada i cela srpska despotovina. Turskim osvajanjima Maglič postaje sedište magličke nahije.
Tokom borbi ustanici su oslobodili Maglič 1683. godine, a nakon propasti ustanka i vraćanja turske posade, polako biva zaboravljen i prepušten zubu vremena.
Ukoliko smo uspeli da Vam zagolicamo maštu, ukoliko želite da posetite Maglič, on se nalazi u Ibarskoj klisuri, dvadesetak kilometara južno od Kraljeva ka Raškoj. Smešten je na vrhu brda, oko koga Ibar pravi oštru okuku čime podnožje brda okružuje sa tri strane. Utvrđenje se uzdiže nekih stotinak metara od dna klisure. Tvrđava Maglić se sastojala od sedam kula i donžon kule, spojene bedemima debljine 2 metra, raspoređenih u pravougaoni oblik.
Crkva Svetog Đorđa koja se nalazila u središnjem delu tvrđave, predstavljala je manji hram izdužene osnove i neuobičajene visine – više od sedam metara. Njena unutrašnjost je bila živopisana, a pronađeni su i tragovi fresaka. Nažalost, od crkve je ostao samo jedan zid.
